1. |
Νεραντζιά
02:46
|
|||
Έξω μυρίζει νεραντζιά κι αυτό που κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια ήτανε γάτα τελικά.
Έξω μυρίζουν οι ανθοί κι αυτό το πλοίο θα σε πάει στο λιμάνι, ν’ ανατινάξεις το νησί.
Έξω έχουν βάλει μια φωτιά δυο εραστές που, πρώτα πεθάναν κι ύστερα έκαναν παιδιά.
Έξω ο χρόνος είναι εχθρός, βράδυ γεννιέσαι, πρωί πηδιέσαι, το μεσημέρι είσαι νεκρός.
Έξω θα πέσει κεραυνός, μα εσύ είσαι μέσα και η ματιά της στον καθρέπτη, σε προστατεύει ευτυχώς.
Μέσα η πρώτη μας ματιά κι έξω μυρίζει νεραντζιά.
|
||||
2. |
Το μπολ
03:57
|
|||
έχω το καλύτερο μπολ του κόσμου και θα βρω έναν τρόπο να το σπάσω
για να μπορώ να λέω μετά πως έσπασα το καλύτερο μπολ του κόσμου
και να μην μπορώ να αντιδράσω δεν θα μπορώ να αντιδράσω
κι η ηδονή όλου του κόσμου θα βρίσκεται και πάλι εμπρός μου
παίζω στο καλύτερο βιντεογκέιμ του κόσμου και θα βρω έναν τρόπο για να χάσω
από την πρώτη πίστα όλες τις ζωές και θα χάσω στο καλύτερο βιντεογκέιμ του κόσμου
και δεν θα μπορώ να αντιδράσω δεν θα μπορώ να αντιδράσω
κι η ηδονή όλου του κόσμου θα βρίσκεται και πάλι εμπρός μου
έχω τον καλύτερο καθρέπτη του κόσμου μα ίσως μου τον χάρισαν σπασμένο
να τον κοιτάω κάθε πρωί και σ' όλα τα κομμάτια να βλέπω τον εαυτό μου
και να μην μπορώ να περιμένω δεν μπορώ να περιμένω
η ηδονή όλου του κόσμου βρίσκεται και πάλι εμπρός μου
δυο χαλασμένα δόντια κι αλάτι στην πληγή
κι άλλα σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή
μου είχες πει πως πάντα θα ‘μαι μοναχός
μα εγώ έχω το μπολ μου που σπάει διαρκώς
όσο κι αν προσπαθήσεις ότι κι αν αρνηθείς
δε θά ‘χεις μιας ώρας ελεύθερη ζωή
μου είχες πει πως πάντα θα ‘μαι μοναχός
μα εγώ έχω το μπολ μου και είναι αρκετό
μια γρατσουνιά στο χέρι και κρέμα στα μαλλιά
η Παναγιά μας βλέπει όλους και μας φυλά
μου είχες πει πως θα πεθάνω μοναχός
κι ύστερα πιάσαμε ένα σπάνιο πόκεμον
κόψε μου το χέρι και βάλε μου φωτιά
η Παναγιά μας βλέπει, στο νετφλιξ μια σειρά:
"οι άνθρωποι δεν είναι τα παιχνιδάκια σου
μπορείς να πιάσεις ένα σπάνιο πίκατσου"
το μπολ μου θα κολλήσω και τον καθρέπτη μου
κι εκεί θα αντικρύσω κάποιον στη θέση μου
που θα του λες πως πάντα θα είναι μοναχός
μα αυτός έχει το μπολ του και είναι αρκετό.
|
||||
3. |
Στη Βεράντα
03:04
|
|||
Απόψε στη βεράντα σου υπάρχουν δύο κόσμοι
Ο ένας είναι όμορφος, ο άλλος όχι ακόμη
παίρνεις τα παυσίπονα και τ' αντισυλληπτικά σου
Και λες "θέλω τον όμορφο". Εντάξει, ετοιμάσου.
Απόψε στη βεράντα σου χτυπάει ένας κυκλώνας
που νόμιζες πως πέρασε, μα είναι εδώ ακόμα
και μέσα του αντιστρέφεται όλη σου η ιστορία
τα γηρατειά η νιότη σου κι η παιδική ηλικία
Απόψε στη βεράντα σου διάλεξες να ζήσεις
μακρυά από τον έρωτα και βλέποντας ειδήσεις
ό ένας κάνει πόλεμο, ό άλλος κάνει πάρτυ
κι αυτός μες στο κεφάλι σου δεν έχει κλείσει μάτι.
Και σου μιλάει διαρκώς και άυπνη σε θέλει,
Κι όσο εσύ δεν του μιλάς αυτός σου υπαγορεύει
Λέει: μικρή όταν θα είσαι θα παίζεις με τις κούκλες
και θα ρωτάς "μαμά τι τρώνε οι αρκούδες;"
Τρώνε τα κορίτσια που δεν τρώνε το φαΐ τους
για να μεγαλώσουν και να πηδηχτούν μ’ εκείνους.
Τους ίδιους: Έχουν ίδιο πρόσωπο. Λένε ίδια αστεία
μάλλον ίδια ρούχα θα φοράνε στην κηδεία
Αδικία νιώθεις πάλι απόψε στη βεράντα
μέσα στο κεφάλι σου θα κατοικεί για πάντα
σαράντα χρόνια πέρασαν κι ακόμα σε διατάζει
και μέσα στον καθρέπτη σου τα πρόσωπά του αλλάζει
Είναι ο πατέρας σου, ο γιος κι ο βιαστής σου
είναι αυτός που διάλεξες να περπατάει μαζί σου
θυμήσου, αν θελήσεις να βρεις και συ μια λύση
πέσε απ’ τη βεράντα σου κι αυτός θ' ακολουθήσει.
|
||||
4. |
Γραμμικό
03:32
|
|||
Ο χρόνος δεν είναι γραμμικός, το βράδυ είσαι φίλος και το πρωί είσαι εχθρός
Αυτή η ιστορία δεν κινείται γραμμικά, χθες θυμάμαι σ’ αγαπούσα, σήμερα σ’ είδα πρώτη φορά
Ο χρόνος δεν είναι γραμμικός, το βράδυ φίλος και το πρωί του εαυτού σου εχθρός
Αυτή η ιστορία δεν πάει γραμμικά, σ’ αγάπησα το 81, μα γεννήθηκες πολλά χρόνια μετά
|
||||
5. |
Σαν ιχθύς
04:39
|
|||
Χθες, μου πες πόσο με θες, μετά στο μαγαζί φαινόσουν νά’ χες πιει
Πώς; Μάλλον είσαι σκορπιός, αλλά μετά τις τρεις φέρεσαι σαν ιχθύς.
Ή με βρίσκεις όμορφη, ή είμαι απλά αυτή που ψάχνεις μια ζωή;
Δεν μου απαντάς και δεν μεγάλωσες εκεί που μεγαλώνουν οι μικροί
Πως; Σίγουρα είσαι σκορπιός, αλλά μετά τις τρεις φέρεσαι σαν ιχθύς
Το κεφάλι στο νερό και με κοιτάς και λες, κάποιες λέξεις σαν αυτές:
Θα στο πω ψιθυριστά, όταν σ’ έχω αγκαλιά
πως η αγάπη προτιμά όσους σκέφτονται απλά
Η σειρά σου είναι λοιπόν να πετάξεις τα ντεπόν
Και να δεις πια καθαρά, πως κανείς δε σ’ αγαπά.
Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να πεις κάτι ποπ, είτε είσαι ιχθύς είτε είσαι σκορπιός
Μα εσύ λες πως η ζωή θα είναι:
ή μία συνεχής σύγκρουση
ή ένας συνεχής συμβιβασμός
|
||||
6. |
Η ε3ίσωση
05:03
|
|||
Μέσα σου καίει μια απέραντη φωτιά που δεν θες να την αφήσεις
και σε καίει και σου τρώει τα σωθικά, γιατί δεν θέλεις να τη σβήσεις;
Νίκησες τρομακτικούς εχθρούς και την πείνα και τη δίψα
μα είναι ένας πιο μεγάλος απ’ αυτούς, που σε κοιμίζει κάθε νύκτα
Αρνήθηκες το δάσος της χαράς και διάλεξες το δέντρο της καθήλωσης
με μαθηματικά μόνο μιλάς, μα εσύ είσαι το λάθος της εξίσωσης.
Σήμερα έχει πάλι συννεφιά, περπατάς μα σκυμμένο το κεφάλι
πάντα σου το ‘λεγε ο μπαμπάς και η μαμά:
«δε φταις εσύ φταίνε μονάχα οι άλλοι»
Ξυπνάς μες στο αιώνιο πρωινό, δεν είσαι ένας είσαι δύο
και ξέρεις πως σε κάποιον απ’ τους δυο θα πρέπει να του πεις αντίο
Δεν έβλεπες το δάσος της χαράς και διάλεξες το δέντρο της καθήλωσης
με μαθηματικά μόνο μιλάς, μα εσύ είσαι το λάθος της εξίσωσης.
Ξυπνάς μες στο αιώνιο πρωινό, δεν είσαι ένας είσαι δύο
και ξέρεις πως σε κάποιον απ’ τους δυο θα πρέπει να του πεις αντίο
Μα δεν μιλάς, κοιτάς ψηλά κι εκεί που οι άλλοι βλέπουν ήλιο,
εσύ θα βλέπεις συννεφιά γιατί για σένα είναι το ίδιο.
|
||||
7. |
||||
Στις όχθες του Ατλαντικού, δύο κυρίες συζητούν.
Η μία λέει: σημαντικό να πέσει ο καπιταλισμός
Η άλλη λέει: σημαντικό ένα καλό ημιμόνιμο
Κι εσύ κοιτάζεις χαμηλά και νιώθεις λίγο άσχημα
Ζητάς απ’ τον ωκεανό να σε βοηθήσει ως προς αυτό
Κι αυτός φουσκώνει τα νερά και λέει: κάντε μια βουτιά.
|
||||
8. |
Δεν υπάρχει τίποτα
03:17
|
|||
Δεν υπάρχει τίποτα, ο κόσμος είναι μέσα στο κεφάλι σου
Δεν υπάρχει τίποτα, ο ήλιος ανατέλλει στο κεφάλι σου
Δεν υπάρχει τίποτα κι αν ρίξεις στο κεφάλι σου μια σφαίρα
Τα πάντα θα’ ναι τίποτα και τίποτα δε θα ναι παραπέρα
Και αυτή η μουσική, δεν υπάρχει ούτε αυτή
|
||||
9. |
Τόσο απλό
03:41
|
|||
Η θάλασσά σου έχει νερό, κι ο ουρανός σου αέρα
είναι στ’ αλήθεια τόσο απλό να ζεις την κάθε μέρα.
Σ’ ένα νιπτήρα νίβεσαι, σε μια αγκαλιά κουρνιάζεις
Γιατί να βασανίζεσαι και να μην ησυχάζεις;
Τα λόγια είναι για να μιλάς, οι δρόμοι για να τρέξεις
και η καρδιά για να γελάς και να σε συγχωρέσεις
Που η θάλασσά σου έχει νερό, κι ο ουρανός σου αέρα
είναι στ’ αλήθεια τόσο απλό να ζεις την κάθε μέρα.
|
Παιδί Τραύμα Athens, Greece
Το Παιδί Τραύμα γράφει τραγούδια σε μια ψηλή πολυκατοικία στο κέντρο της πόλης. Η πραγματική του ταυτότητα αποκαλύπτεται για πρώτη φορά στο νέο του άλμπουμ, «Μέινστριμ». Σ’ αυτό κατέγραψε όλες τις δραστηριότητες μιας οικογένειας που τον φιλοξένησε στο σπίτι της το περασμένο καλοκαίρι. ... more
Streaming and Download help
If you like Παιδί Τραύμα, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp